Συνέντευξη στην εκπαιδευτικό Κακκέ Χριστίνα

            «Encardia -παραδόξως- και σύμφωνα με την ερμηνεία του λατινικού λεξικού, σημαίνει μια άγνωστη πέτρα. Αργότερα, διαβάσαμε στον Πλίνιο, ότι είναι μια άγνωστη πέτρα σε σχήμα καρδιάς! Πάντα στη λατινική γλώσσα… Γι αυτό πάντως τη διαλέξαμε! Για το μυστήριό της!»

            Οι Encardia είναι ένα ελληνικό συγκρότημα που εμπνέεται, δημιουργεί και παρουσιάζει μουσικές και τραγούδια μέσα από την πλούσια μουσική παράδοση της Κάτω Ιταλίας, αλλά και της ευρύτερης περιοχής της Μεσογείου. Ιδρύθηκαν το 2004 και μέχρι τώρα έχουν πραγματοποιήσει περισσότερες από 2000 ζωντανές εμφανίσεις, σ΄όλη την Ελλάδα, την Ιταλία, τη Νότια Γαλλία, Γερμανία, Αλγερία, Ελβετία και Κύπρο.

            Το Vaterlo συναντήθηκε μαζί τους και συνομίλησε με τον κ. Κωνσταντάτο Κώστα, γύρω από την πορεία του συγκροτήματος, αλλά και από το πως αντιλαμβάνονται τη μουσική παιδεία της σύγχρονης Ελλάδας!

Πώς είναι  να τραγουδάς στη γλώσσα την Grico, μια γλώσσα που σήμερα ομιλείται μόνο από ένα συγκεκριμένο αριθμό κατοίκων της Κάτω Ιταλίας και μάλιστα τείνει να εξαφανιστεί; 

            Είναι μια πανέμορφη, γλυκιά και γεμάτη συναισθήματα γλώσσα!  Η αλήθεια είναι, ότι στο πρόγραμμά μας υπάρχουν πέντε διαφορετικές γλώσσες-διάλεκτοι, μεταξύ των οποίων και τα  Gricο! Σε ένα μάλιστα τραγούδι μας, έχουμε γράψει στίχους δικούς μας σε αυτήν τη διάλεκτο. Tο Santu Paulu.

            Aλλά αξίζει να αναφέρουμε, ότι έχουμε και πολλούς δικούς μας στίχους στη νέα Ελληνική, στα καινούργια μας τραγούδια, αλλά και σε κάποια άλλα παλαιότερα. Η επαφή πάντως με τα Grico, ήταν μόνο σε επίπεδο σχέσης, γνωριμίας, φιλίας και συνεργασίας με τους ανθρώπους -που ακόμα τη μιλούν και προσπαθούν να τη διατηρήσουν! Δεν έχουμε κάνει ακαδημαϊκή έρευνα ή κάτι τέτοιο, απλά η σχέση μας με τη γλώσσα αυτή είναι βιωματική.

 Έχετε συνεργαστεί με σπουδαία ονόματα του χώρου της μουσικής…Ποια συνεργασία σας θεωρείται μέχρι τώρα, ότι αποτέλεσε σπουδαίο εγχείρημα στη μέχρι τώρα πορεία του συγκροτήματος; 

            Η κάθε μία συνεργασία είχε ξεχωριστή και μοναδική αξία! Δε θέλω να ξεχωρίσω κάποιον, γιατί δεν θα είναι δίκαιο. Υπήρξαν συνεργασίες σε επίπεδο project, που είχαν μεγαλύτερη διάρκεια κι άλλες που ήταν απλά συμμετοχές σε συναυλίες. Κάθε μια όμως, είχε κοινό καλλιτεχνικό στόχο και νόημα και θα μας μείνει αξέχαστη!

Τα τελευταία 4 χρόνια, έχετε ξεκινήσει να δίνετε συναυλίες στα σχολικά προαύλια, τόσο της Πρωτοβάθμιας όσο και της Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης! Ποιά είναι η ανταπόκριση των μαθητών;

            Η εμπειρία στο σχολείο είναι μοναδική! Η επαφή με τα παιδιά, το στοίχημα να τα κερδίσεις, τα μάτια τους που σε καρφώνουν και σε εξετάζουν εξονυχιστικά κι έπειτα, όταν τα καταφέρεις, κολλάνε επάνω σου και δε σε αφήνουν να φύγεις από το σχολείο! Κι όταν πάλι έρχονται στις συναυλίες, φέρνοντας τους γονείς τους και μετά τρέχουν να σου πουν: «Κύριε, είχατε έρθει στο σχολείο μας, θυμάστε;»

Οι μαθητές είναι δεκτικοί σε μουσικά ακούσματα -τελείως διαφορετικών από τη μουσική που ακούν;

            Τα παιδιά. όταν σταθείς απέναντί τους θέλουν να τους πεις την αλήθεια. Δηλαδή, να είσαι απόλυτα ειλικρινής και ο εαυτός σου. Όταν τους πείσεις γι’ αυτό, μετά θα σε ακούσουν, ότι και να τους πεις! Γι’ αυτά όλα, έχουμε μεγάλη ευθύνη απέναντι στα παιδιά μας: για ότι λέμε, ότι κάνουμε, ότι πιστεύουμε και γι’ αυτό που είμαστε, ακόμα και γι’ αυτό που δεν είμαστε!

Θεωρείτε ότι στο σημερινό ελληνικό σχολείο δίνεται βαρύτητα στη μουσική παιδεία των μαθητών ή παραγκωνίζεται χάριν της διδακτέας ύλης; 

            Στα μουσικά σχολεία γίνεται συνήθως εξαιρετική δουλειά, σύμφωνα με την ταπεινή μου γνώμη. Και σε πολλά άλλα σχολεία όμως, έχουμε συναντήσει εξαιρετική δουλειά από σπουδαίους και με πολύ όρεξη μουσικούς.

            Γενικά όμως, το εκπαιδευτικό μας σύστημα, δεν πριμοδοτεί την τέχνη σαν βασικό εφόδιο στη ζωή του παιδιού, στη ζωή του ανθρώπου! Σα να μην έχουμε συνειδητοποιήσει αρκετά, πόσο σημαντικό ρόλο παίζει η μουσική και η τέχνη γενικότερα- στην ολοκλήρωση και καλλιέργεια της προσωπικότητας μας, αλλά  και αρωγή στη ζωή μας, που είτε περνά ευχάριστα είτε δυσάρεστα, πάντα θα έχει ανάγκη να «ξαποστάσει» και να εκφραστεί!

Πρόσφατα, δώσατε την παράσταση «Στα βήματα της ψυχής», στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, σε συνεργασία με την Εταιρεία Προστασίας Σπαστικών- Πόρτα Ανοιχτή. Πώς ήταν η συνεργασία αυτή;

             Μία από τις πιο δυνατές και συγκλονιστικές εμπειρίες στην πορεία μας! Η παρουσία επί σκηνής των παιδιών αυτών, έδωσε μία διαφορετική εικαστικότητα στην παράσταση. Η κίνησή τους, ενώ είναι αποτέλεσμα της νόσου, (εγκεφαλική παράλυση) δεν παύει να είναι μια πρόκληση για ένα καλλιτεχνικό αποτέλεσμα, που δε μπορείς να το πετύχεις διαφορετικά! Τα παιδιά πέρασαν υπέροχα, ήταν εξαιρετικά συνεργάσιμα, και η νέα μας χορευτική μας ομάδα (ballo del mondo) έκανε μια εξαιρετική παρουσία, συνδυάζοντας τον παραδοσιακό και το σύγχρονο χορό.

Με βάση την παραπάνω συνεργασία ποια ήταν η ανταπόκριση του ελληνικού κοινού; Θεωρείτε ότι είναι ανεκτικό στη «διαφορετικότητα» ;

             Υπάρχουν δυσκολίες, γιατί ο καθένας ορίζει τη διαφορετικότητα με το δικό του τρόπο. Στην προκειμένη περίπτωση όμως, η παράσταση συγκίνησε και προκάλεσε πολλά συναισθήματα στον κόσμο, πολύ μακριά από εκείνα του οίκτου και της «φιλανθρωπίας». Όλοι έζησαν δυνατές στιγμές και βρέθηκαν μπροστά σε δυνατές εικόνες, που κατά τη γνώμη μου, άφηναν μια επίγευση δύναμης, χαράς και αισιοδοξίας!

 Ποια είναι τα επόμενα σχέδια του συγκροτήματος;

            Συζητάμε πολύ σοβαρά για ένα πρόγραμμα με μουσικές από τον Ελληνικό και τον Ιταλικό κινηματογράφο και μια συμμετοχή σε μια μουσικοθεατρική παράσταση που σύντομα θα ανακοινωθεί!

Για περισσότερες πληροφορίες: http://www.encardia.gr/