Συνέντευξη στην εκπαιδευτικό Μαρία Σαμουρκασίδου
Τα Ανορεκτικά Όνειρα, είναι η αυτοβιογραφία της. Μέσα από το βιβλίο της, μιλάει ανοιχτά και χωρίς ντροπή, για όσα βίωσε ως παιδί και την οδήγησαν ένα βήμα πριν το θάνατο: να ζυγίζει μόλις 32 κιλά. «Μέσα από το βιβλίο μου, προσπαθώ να πείσω τους ανθρώπους, για την τεράστια δύναμη που κρύβουμε μέσα μας και ταυτόχρονα παλεύω να στείλω μια δυνατή κραυγή, προς όλους όσους μεγαλώνουν παιδιά!», τονίζει χαρακτηριστικά η συγγραφέας Κίκκα Ουζουνίδου στο Vaterlo περιγράφοντας τον μοναχικό δρόμο της ψυχογενούς βουλιμίας που διένυσε για 7 χρόνια.
Λίγο πριν πέσεις στο κενό θυμήθηκες όπως αναφέρεις και στο βιβλίο το κορίτσι με το τριαντάφυλλο και μύρισες στο παρά πέντε τη ζωή αντί για το θάνατο. Τι είναι αυτό που μας δίνει λίγο πριν το τέλος αυτή τη δύναμη αποφασιστικότητας και αλλαγής;
Όταν κάποιος αγγίζει τα όρια, όταν φτάνει στον πάτο και στο απόλυτο σκοτάδι, έχει μόνο δύο επιλογές! Η μία είναι να αφήσει το σκοτάδι να τον ρουφήξει και να εγκαταλείψει και η άλλη είναι, με όση δύναμη έχει απομείνει, να πάρει φόρα και παλέψει να σηκωθεί. Όταν λοιπόν έφτασα στον πάτο, εκεί που πιο κάτω δεν είχε, το μυαλό μου πήγε στις παιδικές μου σκέψεις και στα παιδικά μου όνειρα…Αυτά που ονειρευόμουν πως θα καταφέρω… Για εκείνες τις παιδικές σκέψεις, για το πληγωμένο παιδάκι που κουβαλούσα μέσα μου, έπρεπε να παλέψω…και το έκανα…!
Ποιος ήταν ο κυριότερος λόγος που σε οδήγησε στην ανορεξία;
Η ανορεξία είναι και αυτή μια μορφή εκδίκησης προς τον εαυτό μας…Ένα παιδί που μεγαλώνει με χαμηλή αυτοεκτίμηση, φόβο, τιμωρία, κριτική, απόρριψη, είναι πολύ πιθανόν να ξεσπάσει σε κάποια αυτοκαταστροφική μορφή εκδίκησης. Μεγαλώνοντας λοιπόν κι εγώ, σε ένα καθόλου κατάλληλο περιβάλλον, οδηγήθηκα στην ανορεξία για να εκδικηθώ τον εαυτό μου…
Η ανορεξία είναι μια ασθένεια, όπως και πολλές άλλες, που αυτός που τη βιώνει δύσκολα μιλάει για αυτήν. Πώς αποφάσισες να κάνεις το βήμα δημοσιοποίησής της;
Πίστευα και θα πιστεύω, πως πρέπει να μιλάμε για όσα περάσαμε και ξεπεράσαμε, γιατί με αυτόν τον τρόπο, βοηθάμε ανθρώπους που το έχουν ανάγκη! Πόσες φορές νιώσαμε μόνοι μας αντιμετωπίζοντας κάποια προβλήματα? Αν μιλούσανε ανοιχτά οι άνθρωποι, δεν θα νιώθαμε μόνοι μας, γιατί ο ένας θα έπαιρνε δύναμη από τον άλλον! Ο άλλος λόγος που αποφάσισα να εκθέσω τόσο πολύ τη ζωή μου, είναι για να χτυπήσω το καμπανάκι σε όλους όσους μεγαλώνουν παιδιά…Γιατί το να μεγαλώνει κανείς ένα παιδί, είναι η μεγαλύτερη ευθύνη που έχει… Θέλω η ιστορία μου, να γίνει η αφορμή, να μεγαλώνουν χαρούμενα παιδιά και να γίνονται ευτυχισμένοι ενήλικες!
Στην αρχή του βιβλίου αναφέρεις τρεις λέξεις :αγάπη, έρωτας και σεβασμός. Τι σημαίνουν για σένα αυτό το τρίπτυχο λέξεων και πόσο σημαντικές είναι πλέον στη ζωή μας γενικότερα;
Η αγάπη, ο έρωτας και ο σεβασμός, είναι τα στοιχεία που θεωρώ πως πρέπει να έχει ένα ζευγάρι που θέλει να δημιουργήσει οικογένεια! Ένα παιδί θέλει να βλέπει τους γονείς του να αγαπιούνται και να σέβεται ο ένας τον άλλον. Μόνο έτσι μια παιδική ψυχούλα μπορεί να νιώσει την ασφάλεια! Όταν για τα μάτια του, οι γονείς του είναι ένα! Και τίποτα άλλο δεν μπορεί να το αντικαταστήσει αυτό!
Έζησες πολύ δύσκολα παιδικά χρόνια και έντονες οικογενειακές διαμάχες. Η Κίκκα του σήμερα θα ήθελε να ξαναγεννηθεί;
Αν ζητούσα να ξαναγεννηθώ, πως ξέρω ότι θα ζούσα καλύτερα και όχι χειρότερα 🙂 Οπότε, όχι! Δεν θα ήθελα να γεννηθώ από την αρχή…Γιατί τα όσα έζησα, με έκαναν αυτό που είμαι σήμερα. Δεν θα πω αν είμαι καλή ή κακή…Θα πω απλά οτι με έκαναν προσγειωμένη και με σεβασμό προς τον διπλανό μου. Και μου είναι αρκετά για να είμαι ευχαριστημένη με την πορεία μου!
Ποιο θα ήθελες να ήταν ένα μήνυμα που θα ήθελες να δώσεις στα νέα παιδιά για τα όποια προβλήματα αντιμετωπίζουν;
Να κοιτάνε στη φωτεινή πλευρά της ζωής! Να πιστεύουν στη δύναμη που κρύβουν μέσα τους και να διεκδικούν να ζήσουν τη ζωή που ΑΥΤΑ θέλουν και όχι τη ζωή που τους επιβάλλουν να ζήσουν . Να δίνουν αξία στις απλές ομορφιές της ζωής και να μην παραμυθιάζονται από την ψεύτικη τελειότητα των ΜΜΕ. Μα το κυριότερο, να μην επιτρέψουν ποτέ και σε κανέναν να πετρώσει την καρδιά τους!
Info: anorektikaoneira
Vaterlo 