Γράφει η εκπαιδευτικός Κακκέ Χριστίνα

Αξιολογώ: Αξία + λέγω . Αποδίδω μια ορισμένη αξία σε ένα άτομο, γεγονός ή κατάσταση. Η -εν συντομία,  ετυμολογική ανάλυση της λέξης.

Η εκπαιδευτική κοινότητα έρχεται λοιπόν αντιμέτωπη με την αξιολόγηση. Βούτυρο στο ψωμί πολλών και δη- όσων πιπιλίζουν το γνωστό πια και χιλιοειπωμένο: «Κάθεστε Χριστούγεννα, Πάσχα και τρεις μήνες το καλοκαίρι». Μια φράση που από μόνη της δείχνει, πως όταν αρθρώνεται, κανείς δεν έχει ιδέα πως είναι μια τάξη και πιο συγκεκριμένα- η διδασκαλία σε μία τάξη της ελληνικής σχολικής πραγματικότητας.

Τμήματα υπερπληθή, που το καθένα αποτελεί μία ξεχωριστή οντότητα. Μια οντότητα που ο εκάστοτε εκπαιδευτικός καλείται να αντιμετωπίσει και να διαχειριστεί. Παιδιά με δυσκολίες παντός είδους, παιδιά χωρίς δυσκολίες, σύνδρομα γονέων, σύνδρομα διευθυντών, σύνδρομα εκπαιδευτικών.

Κτηριακές υποδομές που παραπέμπουν σε προγενέστερες δεκαετίες, σχολικά βιβλία σε μηδενική επαφή με τις απαιτήσεις της σύγχρονης ζωής και καθημερινότητας και μια ύλη που ανταποκρίνεται σε ένα συγκεκριμένο ποσοστό του συνολικού μαθητικού πληθυσμού.

Ένα υπουργείο που κλείνει τα μάτια στις ανάγκες και στις ελλείψεις, αλλά τα ανοίγει διάπλατα όταν πρόκειται να εφαρμόσει τακτικές ξενοφερμένες. Η ιστορία της Ελλάδας όλης…

Κανένας εκπαιδευτικός ΔΕ ΦΟΒΑΤΑΙ την αξιολόγηση. Ίσα-ίσα, ίσως είμαστε και ο μόνος κλάδος που αξιολογούμαστε καθημερινώς και αδιαλείπτως. Μαθητές, γονείς, συνάδελφοι, μα πάνω απ’ όλα ο ίδιος μας ο εαυτός: Ανταποκριθήκαμε σήμερα στις ανάγκες των μαθητών μας; Καταφέραμε να τους «αγγίξουμε»;

Δεν μπορείς να αξιολογήσεις επομένως, με τα ίδια κριτήρια μια σχολική μονάδα ενός μικρού νησιού των Κυκλάδων, με μία σχολική μονάδα  των βορείων προαστίων της Αθήνας. Άλλα μέτρα και άλλα σταθμά… Δεν μπορεί να έρθει μια επιτροπή στη μέση της χρονιάς και να βγάλει πόρισμα. Ήρθες στην αρχή;  Είδες το τμήμα, πώς ήταν, τι περιπτώσεις είχε, σε τι επίπεδο βρισκόταν; Πώς κρίνεις κάτι που δεν ξέρεις πως ήταν στην αρχή του;

Η αξιολόγηση έχει μία αρχή. Μια προοδευτική κλιμάκωση και ένα πόρισμα. Συμβουλευτικό, όχι τιμωρητικό.

Γράφει μία εκπαιδευτικός που κάθε μέρα αξιολογείται και αξιολογεί.