Επιμέλεια -Κείμενο: Μαρία Σαμουρκασίδου

Πάμε ένα ταξίδι στο χρόνο.Συλίβαινα, 1913. Ένα ημιορεινό χωριό της Αχαΐας γεμάτο ζωή, με κατοίκους κυρίως γεωργούς και κτηνοτρόφους. Το χωριό είναι συνηθισμένο στις μικρές κατολισθήσεις στην περιοχή, όμως ο χειμώνας του 1912-1913 ήταν ιδιαίτερα βαρύς.Στις 24 Μαρτίου το χωριό ξυπνάει από πυκνούς κρότους και δονήσεις. Οι κάτοικοι παίρνουν τη σοφή απόφαση να το εγκαταλείψουν προσπαθώντας ταυτόχρονα να σώσουν ότι μπορούν από τα ζώα και τις περιουσίες τους. Λίγες ώρες αργότερα έρχεται η καταστροφή. Τα σπίτια παρασύρονται από τεράστιες ποσότητες χώματος.

 

 

Η Συλίβαινα δεν υπάρχει πια, ενώ τα χώματα καλύπτουν και τα σπίτια της κάτω γειτονιάς του χωριού Τσιβλός (το οποίο έδωσε τελικά το όνομα στη λίμνη). Ευτυχώς, οι ανθρώπινες απώλειες ήταν ελάχιστες, με την επικρατέστερη εκδοχή να κάνει λόγο για 4 νεκρούς. Τα χώματα έφραξαν την κοίτη του ποταμού Κράθη, τα νερά του εγκλωβίστηκαν σε δύο φυσικές λεκάνες. Η μία από αυτές δεν υπάρχει πια καθώς το φυσικό της φράγμα διαλύθηκε από το ποτάμι την επόμενη χρονιά.

Και από το χθες στο σήμερα.Η Τσιβλού μαζί με τη λίμνη Δόξα στην Κορινθία είναι δύο από τις ομορφότερες λίμνες της Πελοποννήσου.

 

Είναι μια πολύ όμορφη και εύκολη διαδρομή.Κατευθυνόμενος στην εθνική Αθηνών – Πατρών και στο ύψος της Ακράτας θα στρίψεις δεξιά. Στη συνέχεια θα ακολουθήσεις τις πινακίδες για λίμνη Τσιβλού σε μια υπέροχη διαδρομή. Ένας φιδογυριστός δρόμος μέσα στα έλατα με συχνή θέα στον Κορινθιακό κόλπο θα σε οδηγήσει σε ένα μέρος μαγικό. Μετά από 28 χιλιόμετρα θα φτάσεις στη λίμνη Τσιβλού. Τα γαλαζοπράσινα νερά της λίμνης και τα αγέρωχα έλατα του Χελμού δημιουργούν ένα εντυπωσιακό σκηνικό. Θα χρειαστείς πολλή ώρα για να θαυμάσεις αυτό το όμορφο τοπίο που δημιούργησε μόνη της η φύση. Η λίμνη Τσιβλού είναι φωλιασμένη ανάμεσα σε καταπράσινες βουνοπλαγιές σε υψόμετρο 754 μέτρων. Αυτό εξηγεί και την αλπική ομορφιά της.