Συνέντευξη στην εκπαιδευτικό Μαρία Σαμουρκασίδου

Ο Παίκτης είναι το έργο του Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι, που γράφτηκε μέσα σε 26 ημέρες! Το 1863 στο καζίνο του Βισμπάντεν, ο Ντοστογιέφσκι χάνει όλα του τα χρήματα. Δέχεται να εξοφλήσει τα χρέη του, παραδίδοντας σε σύντομο χρονικό διάστημα ένα καινούργιο βιβλίο. Τα καταφέρνει, υπαγορεύοντας το κείμενο στη στενογράφο Άννα Σνίτκινα, την οποία παντρεύεται λίγο αργότερα. Το έργο έχει αυτοβιογραφική βάση και περιλαμβάνει τις εμπειρίες του δημιουργού του από την εποχή όπου γνωρίζει τον κόσμο της ρουλέτας. Μετά την περσινή επιτυχία, “Ο Παίκτης“, σε σκηνοθεσία Σοφίας Καραγιάννη,  συνεχίζει δυναμικά για δεύτερη χρονιά στο θέατρο 104. Το  Vaterlo συνομίλησε με την ηθοποιό Κορίνα Θεοδωρίδου, για το ρόλο της ως Πωλίνα Αλεξάντροβνα στην θεατρική παράσταση, για τη διαχρονικότητα του έργου, αλλά και για το κομμάτι εκείνο της ζωής της που είναι αφιερωμένο στο θεατρικό παιχνίδι για παιδιά και εφήβους.

Για δεύτερη χρονιά ανεβαίνει στο Θέατρο 104 το έργο του Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι, ο Παίκτης. Μιλήστε μας με λίγα λόγια για αυτήν την ξεχωριστή παράσταση.

«Ο Παίκτης» είναι ένα έργο που μιλάει για τον εθισμό στον τζόγο και πως οι ήρωες χρησιμοποιούν την ρουλέτα για να ξεφύγουν από τους προσωπικούς τους δαίμονες. Με τις σκηνοθετικές οδηγίες της Σοφίας Καραγιάννη δημιουργήσαμε μια παράσταση που έχει στόχο να αναδείξει τον τρόπο και τους διαφορετικούς λόγους για τους οποίους εθίζονται οι ήρωες και που ο Ντοστογιέφσκι θέλησε να καταγράψει στο αυτοβιογραφικό του έργο.

Ο Ντοστογιέφσκι στο έργο του, το οποίο έχει και αυτοβιογραφικά στοιχεία, μιλά για τα πάθη των ανθρώπων, πάθη που πυροδοτούν το ένα με το άλλο. Η δομή της σημερινής κοινωνίας λειτουργεί με βάση τα πάθη;

Νομίζω, ότι οι πυλώνες της κοινωνίας μας έχουν στόχο να ξυπνήσουν και να γαργαλήσουν τα πάθη μας. Κατακλυζόμαστε από παιδιά ακόμη σε πλείστες διαφημίσεις που μας δείχνουν το ωραίο παιχνίδι, αργότερα το τέλειο αυτοκίνητο, το ιδανικό σπίτι, το απαραίτητο υλικό αγαθό που θα δώσει αξία στην ζωή μας και άρα θα υπογραμμίσει την υπεροχή μας απέναντι στους άλλους. Όλα αυτά βάζουν τον άνθρωπο στο κέντρο της ανταγωνιστικότητας και της διάκρισης, η οποία τις περισσότερες φορές δίνει σημασία στο «αν» αποκτήθηκε κάτι και όχι στο «πως».

Ακόμα και αν τα πάθη μας καταδυναστεύουν, είναι αναγκαία;

Εξαρτάται. Υπάρχουν υλικά πάθη, πάθη ερωτικά, πάθη σχέσεων, φιλοδοξίας,  εσωτερικής αναζήτησης, τυχοδιωκτισμού και τόσα άλλα. Προσωπικά, θεωρώ γοητευτικά τα πάθη που αφορούν τις μεταξύ μας σχέσεις. Θεωρώ ότι μέσα στην τόσο δύσκολη καθημερινότητα μας δεν βρίσκουμε λόγο να υπάρχουμε παθιασμένα μεταξύ μας και αυτό μας καθιστά όλο και πιο μόνους. Δεν είναι αναγκαίο όμως να είμαστε παθιασμένοι με τους φίλους μας, με τους αγαπημένους μας, με το δίκιο; Ακόμα και αν μας καταδυναστεύουν τέτοια πάθη, νομίζω ότι κάνουν τη ζωή μας καλύτερη.

Σπουδάσατε Πολιτικές Επιστήμες. Κατά πόσο αυτές οι σπουδές σας βοήθησαν στις θεατρικές σας επιλογές μέχρι τώρα;

Στις θεατρικές μου επιλογές, καθόλου. Στην επεξεργασία κειμένου,  έργου και κατ’ επέκταση ρόλου, πάρα πολύ. Είναι μια αυτόματη διαδικασία που γίνεται πιάνοντας ένα νέο κείμενο,  να το τοποθετώ  απευθείας στο ιστορικό πλαίσιο του συγγραφέα και άρα να βρίσκω πιο γρήγορα κλειδιά και κώδικα ερμηνείας. Όταν σπούδαζα, βέβαια, μου φαινόταν βουνό τόσος όγκος βιβλιογραφίας, γρήγορα όμως κατάλαβα- αρχικά στη δραματική Σχολή και μετά στη δουλειά πόσο τυχερή είμαι!

Ένα κομμάτι της ζωής σας όμως είναι αφιερωμένο στη διδασκαλία θεατρικού παιχνιδιού σε παιδιά και εφήβους…

Η διδασκαλία σε παιδιά και εφήβους ήρθε λίγο αβίαστα.  Η μητέρα μου είναι δασκάλα και έκανε και πολύ συχνά μαθήματα και σε ευπαθείς ομάδες παιδιών. Συν τοις άλλοις, την ακολουθούσα στις περισσότερες μεταθέσεις της και πάντα όπου και να πηγαίναμε ήμουν ανάμεσα σε μικρότερα παιδιά και παρακολουθούσα το μάθημα. Όταν, λοιπόν, χρειάστηκε να το κάνω μου ήταν πολύ γνώριμο. Ήταν σαν να ξέρω πως να κρατήσω το ενδιαφέρον, τι να πω και τι όχι και λειτούργησε γρήγορα πολύ όμορφα. Είναι πολύ ωραία πηγή νέων ιδεών απαλλαγμένη από υστεροβουλία και προσωπικές συμπληγάδες!

Το σημερινό σχολείο εξακολουθεί να είναι αρκετά νοησιαρχικό. Το θέατρο πώς μπορεί να  τα βοηθήσει να  αναζητήσουν ευκαιρίες δημιουργικής έκφρασης;

Και στο θέατρο κυριαρχεί η νόηση. Αλίμονο αν γινόμασταν έρμαια των παθών μας. Η «ξερή νόηση» προφανώς δεν είναι καλός σύμβουλος. Όμως αν στην αντίθετη κατεύθυνση βρίσκεται ένα μοντέλο σχολείου βολονταριστικού μοτίβου, θεωρώ ότι και εδώ η χρυσή τομή μεταξύ των δύο είναι πιο κοντά σε ένα ανθρώπινο σχολείο που θα προωθεί την κρίση, την βούληση και την ενσυναίσθηση.

Ποια είναι τα επόμενα σχέδιά σας; 

«Ο Παίκτης» μας, συνεχίζει μέχρι τις 7 Ιανουαρίου. Επόμενα σχέδια, στα σκαριά ακόμη.

 

INFO

“Ο Παίκτης”

του Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι

στο θέατρο 104

Συντελεστές
Σκηνοθεσία: Σοφία Καραγιάννη
Μετάφραση (από τα γαλλικά): Μιλτιάδης Σαλβαρλής
Προσαρμογή κειμένου: Σοφία Καραγιάννη, Ιωσήφ Ιωσηφίδης, Βάσια Mίχα
Σκηνικά-Κοστούμια: Κωνσταντίνα Κρίγκου
Μουσική: Στάθης Δρογώσης
Επιμέλεια κίνησης: Μαργαρίτα Τρίκκα
Φωτισμοί: Νίκος Βλασόπουλος
Βοηθός Σκηνοθέτη: Βάσια Μίχα
Φωτογραφίες: Χριστίνα Φυλακτοπούλου
Trailer: Στέφανος Κοσμίδης
Επικοινωνία: Χρύσα Ματσαγκάνη
Παραγωγή: GAFF

Ερμηνεία (με αλφαβητική σειρά): Βασιλική Διαλυνά, Κορίνα Θεοδωρίδου, Ιωσήφ Ιωσηφίδης, Αλέξανδρος Τούντας

Η παράσταση επιχορηγείται από το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού και πραγματοποιείται με την υποστήριξη του Ινστιτούτου Πούσκιν

Ημέρες & ώρες παραστάσεων
Δευτέρα & Τρίτη στις 21:15