Γράφει η Νέμεσις
Έφτασε ο Ιούνης… και Πάλι Εκλογές… Παρατάξεις επί των παρατάξεων, συνδικαλιστές επί των συνδικαλιστών και η ώρα της αλίευσης των ψήφων… Ψήφο όμως για ποιους; Για αυτούς που επί χρόνια κυνηγούσαν την καρέκλα, έγιναν ένα με την καρέκλα και ξέχασαν στην πορεία το νόημα του αγώνα;
Κάθε χρόνο τέτοια εποχή συρρέουν οι εκπαιδευτικοί στις κάλπεις προκειμένου να αναδείξουν τα πρόσωπα που θα τους εκπροσωπούν στο μεγαλύτερο συνδικαλιστικό φορέα τους, τη ΔΟΕ… Κάθε χρόνο οι ίδιες συνελεύσεις, το ίδιο ποσό συνδρομής, τα ίδια προβλήματα… Και Πάλι από την Αρχή…
…Και κάθε χρόνο όλα μένουν ίδια, στάσιμα και αναλλοίωτα, χωρίς αυτό να προβληματίζει κανέναν από τους υποψήφιους συνδικαλιστές και αγωνιστές… Γιατί άραγε κάθε χρόνο αγωνίζονται για τα ίδια; Γιατί άραγε κάθε χρόνο μιλούν για επιβάρυνση της ήδη επιβαρυμένης επικρατούσης κατάστασης στην Παιδεία; Μήπως κάτι δε λειτουργεί σωστά στο αγωνιστικό τους πλαίσιο; Μήπως το νόημα του αγώνα έχει χαθεί στην προδιαγεγραμμένη αγωνιστική πορεία; Οι ίδιες πάντα απεργίες, την ίδια περίπου εποχή, οι ίδιες συνελεύσεις, οι ίδιες εκλογές…
Ο αγώνας δε θέλει αποστήθιση των θέσεων της παράταξης και κοινοποίηση τους στις συνελεύσεις. Ο αγώνας θέλει κοινούς στόχους, κοινή πορεία και πάνω απ’ όλα συνεργασία, η οποία θα απέχει από κάθε είδους προσωπική σκοπιμότητα και εξυπηρέτηση προσωπικών μικροσυμφερόντων… Γιατί κανένας δε χαρακτηρίζεται ως αγωνιστής, επειδή βροντοφωνάζει στις συνελεύσεις και στις απεργίες της μία ημέρας…
…Αλλά ο Ιούνης είναι εδώ…Και του χρόνου τέτοια εποχή πιθανότατα πάλι τα ίδια θα σχολιάζουμε και πάλι τα ίδια θα λέμε… Αλλά δεν πειράζει… Και Πάλι Εκλογές…
Vaterlo 