Γράφει η Κίτρινη Θύελλα

Σε μια περίοδο γενικής απαξίωσης της χώρα μας, όπου τρώμε το ένα χαστούκι πίσω από το άλλο, υπάρχει κάτι στο οποίο δείχνουμε να είμαστε ακόμα ανταγωνιστικοί: ο αθλητισμός. Οι αρχαίοι Έλληνες είχαν συλλάβει ακέραια το νόημά του και είχαν σαν αρχή στην καθημερινή τους ζωή το περίφημο «Νους υγιής εν σώματι υγιή», το οποίο πετύχαιναν μέσα από τον αθλητισμό .

Θα μου πείτε δεν έχει κι ο αθλητισμός τα μελανά του σημεία; Σίγουρα ναι, όπως για παράδειγμα η απατεωνιά του ντόπινγκ, το «βρώμικο» στοίχημα, οι χουλιγκανισμοί κ.ά. είναι «αρρώστιες» υπαρκτές που πολλές φορές τον απαξιώνουν και πολλές φορές τον κάνουν να χάνει το σπουδαίο ρόλο τον οποίο διαδραματίζει για τη συνολική εικόνα μιας κοινωνίας.

Σήμερα αναρωτιέμαι, υπάρχει αθλητισμός; Έτσι όπως μας τον δίδαξε η ιστορία; Υπάρχει το αληθινό πνεύμα των Ολυμπιακών αγώνων; Σκεφτείτε ότι οι αρχαίοι σταματούσαν κάθε εχθροπραξία για να γίνουν οι Ολυμπιακοί αγώνες! Τόσο μεγάλη αξία είχε για αυτούς ο αθλητισμός!! Σήμερα έχει την ίδια αξία; Ή την ίδια ουσία;

Κατά τη γνώμη πολλών ανθρώπων, σήμερα δεν υπάρχει αθλητισμός! Τη θέση αυτού του ιδεώδους την πήρε ο πρωταθλητισμός! Υπάρχει μια μεγάλη διαφορά στις δύο έννοιες. Στον αθλητισμό, υπάρχει η ευγενής άμιλλα, ο τίμιος αγώνας, ο σεβασμός στον συναθλητή και τέλος η χαρά της συμμετοχής! Το « ευ αγωνίζεσθαι!» Στον πρωταθλητισμό, όμως, όλα τα παραπάνω θυσιάζονται στο βωμό της νίκης! Στο βωμό της επιτυχίας του στόχου, ή αν θέλετε του ρεκόρ είτε είναι εγχώριου είτε παγκόσμιου.

Ένα άλλο πονεμένο σημείο του σύγχρονου αθλητισμού είναι τα ¨στημένα¨ παιχνίδια! Έχουν ακουστεί και έχουν καταγραφεί δεκάδες υποθέσεις για παιχνίδια κυρίως ποδοσφαίρου που το αποτέλεσμα του αγώνα ήταν γνωστό πριν καν σφυρίξει ο διαιτητής την έναρξη του αγώνα.Με τα χρόνια αυτή η κατάσταση, της αδικίας και μεροληψίας των διαιτητών, οδήγησε στο φανατισμό κάποιων φιλάθλων. Οι τελευταίοι δημιούργησαν ομάδες και θεώρησαν ότι με τη βία θα επέβαλαν το δικό τους δίκιο στους αγώνες.

Πηγαίνεις, λοιπόν, σήμερα σε ένα γήπεδο και το μόνο που ακούς είναι αισχρόλογα συνθήματα για τους παίκτες της ομάδας, για τους φίλαθλους, για τους διαιτητές κ.τ.λ. (οι δε μάνες, μαθαίνουν για την σεξουαλική τους ζωή….) Είναι ότι πιο επιμορφωτικό μπορείς να δώσεις στο παιδί σου για να ενστερνιστεί τη νεοελληνική αντίληψη του αθλητισμού. Αν ρωτήσεις ένα μικρό παιδάκι, μετά από μια επίσκεψη στο γήπεδο, τι είναι αθλητισμός θα σου απαντήσει: «πάρα πολλοί άνθρωποι που βρίζουν και λένε κακά λόγια». Εκπληκτικό έ; 

Η εποχή του αθώου και υγιούς αθλητισμού, δυστυχώς έχει παρέλθει ανεπιστρεπτή. Όσοι έλεγχοι και αν γίνονται, όσο αυστηρά και αν γίνουν τα κριτήρια, πάντα θα υπάρχουν ουσίες οι οποίες θα τα προσπερνούν! Και πάντα θα υπάρχουν επιτήδειοι που στήνουν παιχνίδια. Ο αθλητισμός από ιδεώδες έγινε μια παγκόσμια βιομηχανία ανθρώπων, ονείρων, προσδοκιών.

Αν υπάρχει μια ελπίδα να ξαναδούμε έναν υγιή αθλητισμό, είναι η αλλαγή της κουλτούρας και της ιδέας του αθλητισμού! Είναι αυτό που λένε συνήθως οι αθλητές: «παλεύω για τη φανέλα» !!! Μόνο τότε ίσως αλλάξουν οι αξίες και τα πιστεύω των νέων ανθρώπων! Αυτό, βέβαια, προϋποθέτει τη συνεργασία των προπονητών, των αθλητών και αυτού που λέγεται παιδεία!

Δε θέλει κόπο, παρά μονάχα τρόπο!!! ΚΑΙ ΑΞΙΖΕΙ ΑΥΤΟ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ ΟΛΩΝ ΜΑΣ!!!