Λέγεται ότι τα περισσότερα τραγούδια κρύβουν ένα μεγάλο μυστικό, μια αληθινή ιστορία βγαλμένη μέσα από την ζωή. Οι δημιουργοί όμως σπάνια κάνουν γνωστό ότι οι στίχοι εμπνέονται από τα δικά τους βιώματα. Κάθε τραγούδι κρύβει συνήθως και μια ιστορία, ένα μήνυμα από πίσω που συνήθως περνά στην αφάνεια ίσως λόγω μη εμπορικότητάς του. Υπάρχουν αρκετά λοιπόν τραγούδια που αφορούν στην πλειοψηφία τους συναισθήματα από αναμνήσεις που ο τραγουδιστής/στιχουργός δεν θέλει να ξεχάσει και μαζί του δεν τα ξεχνάμε και εμείς…Ας κάνουμε μία προσπάθεια να καταγράψουμε μερικά τραγούδια που γράφτηκαν για κάποια ιστορία που στη συνέχεια όμως ξεχάστηκε…

Ας ξεκινήσουμε με τον αξέχαστο Δημήτρη Μητροπάνο, ο οποίος ερμήνευσε το τραγούδι »Η ΚΥΡΑ ΦΡΟΣΥΝΗ» σε στίχους του Κώστα Βέργου και μουσική του Σπύρου Παπαβασιλείου. Η πανέμορφη Φροσύνη κατά την απουσία του συζύγου της για δουλειές στη Βενετία, συνδέθηκε ερωτικά με τον γιο του Αλή Πασά, Μουχτάρ και ο Πασάς ερωτευμένος και αυτός μαζί της την έπνιξε στη λίμνη των Ιωαννίνων. Παρά το ηθικό και εθνικό της ολίσθημα η λαϊκή μούσα την τίμησε, επειδή θεώρησε ότι εξαγνίστηκε με τον τραγικό της θάνατο!

Συνεχίζουμε με τον Γιώργο Νταλάρα και το τραγούδι »Η ΑΛΑΝΑ» σε μουσική του Γιάννη Σπανού και στίχους του Λευτέρη Παπαδόπουλου.»Σ’ έστησαν σε μια γωνιά κι ήσουνα νέο παλικάρι,σ’ έστησαν σε μια γωνιά κι ήτανε τέσσεροι φαντάροι,σ’ έστησαν σε μια γωνιά και σημαδεύαν την καρδιά σου,σ’ έστησαν σε μια γωνιά κι ήταν πρωί και παγωνιά. Σε καρτερούσε η ζωή και μια παραδουλεύτρα μάνα κι έγινες κείνο το πρωί κόκκινο κρίνο στην αλάνα…» ερμήνευσε ο Νταλάρας σε πρώτη εκτέλεση και ράγισαν καρδιές (και ακόμα ραγίζουν).Το τραγούδι γράφτηκε για τον Αριστείδη Παγκρατίδη,τον υποτιθέμενο δράκο του Σέιχ Σου που τελικά τον σκοτώσανε άδικα…λένε…

Μια τραγική ιστορία ,με πολύ πόνο κρύβει και το τραγούδι »ΕΛΕΝΗ» που ερμηνεύει η Άννα Βίσση σε στίχους και μουσική του Νίκου Καρβέλα. Το μικρό κορίτσι έπασχε από ανίατη ασθένεια και ήταν μεγάλη η επιθυμία της να γνωρίσει από κοντά την τραγουδίστρια. Το όνειρό της έγινε πραγματικότητα λίγο πριν φύγει για το τελευταίο της ταξίδι… »Ελένη, εκεί που πας κοίτα να είσαι ευτυχισμένη, σ’ αυτή τη γη η μοίρα σου ήταν γραμμένη,σ’ άσπρο χαρτί με ένα κίτρινο στυλό,σα δάκρυ από λεμόνι…»

Το τελευταίο του ταξίδι όμως έκανε κάποια στιγμή και το ιστορικό καΐκι , η Αγία Κυριακή , όπου και έγινε τραγούδι από τον Μίμη Πλέσσα και τον Κώστα Βίρβο και το ερμήνευσε σε πρώτη εκτέλεση η Ρένα Κουμιώτη.

»Το’ λέγαν Άγια Κυριακή
εκείνο το καΐκι
που στη σκλαβιά, στην κατοχή
δούλευε στη διαφυγή
πάλευε για τη νίκη…».
Λέγεται ότι το «Αγία Κυριακή» αφέθηκε να σαπίσει στη Ραφήνα…

Έτσι λοιπόν όχι μόνο ο δρόμος αλλά και το κάθε τραγούδι έχει τη δική του ιστορία και κάποιος ή κάποιοι τη ντύνει με νότες και μελωδίες…

υ.γ: Είναι αδύνατον να καλύψουμε ΟΛΑ τα τραγούδια που έχουν πίσω τους μία ιστορία…Αν γνωρίζετε κάτι,είτε ελληνικό είτε ξένο,το μοιράζεστε μαζί μας αν επιθυμείτε…:))